Verblindend

Vanochtend heb ik een geweldig mooie route hardgelopen. De omgeving waar wij wonen is sowieso al schitterend mooi, maar in de lente is het soms echt oogverblindend. Zoals vanmorgen dus. Ik had een route van ongeveer 12 kilometer uitgestippeld zonder al te veel modderige paden, want het heeft de afgelopen dagen best veel geregend. Gelukkig…

Mammoetboom

Eens in de zoveel tijd maak ik een extra ’slinger’ aan mijn hardlooprondje (die overigens vrijwel nooit twee weken achter elkaar hetzelfde is), en dan loop ik door het Arboretum bij De Lutte.

Ik had er nooit bij stilgestaan dat het goed te doen was om hier hardlopend te komen vanuit ons huis, totdat ik een keer meeliep met een groep die daar tot mijn verbazing ‘gewoon even’ langs ging. Sindsdien loop ik er af en toe ook zelf naartoe. 

Ik kende het al wel. Als kind ben ik hier namelijk al eens geweest met een activiteit vanuit school. Het enige dat ik me daar nog van kan herinneren is de gigantische mammoetboom met zijn zachte, harige, roodbruine schors.  Het heeft een tijdje geduurd voordat ik die terug had gevonden in het park. Dat was wel even kippenvel. Ik was niet eens echt op zoek, maar ineens stond hij daar.

Nu loop ik er altijd even langs als ik weer door het Arboretum loop. Even de hand op de schors en even weer omhoog kijken…

Back to Top