Ondanks of dankzij de mist?

Vanochtend tijdens het hardlopen was het behoorlijk koud buiten en hing er een flinke mist, maar ondanks die mist was het wel supermooi. Eigenlijk was het zelfs ‘dankzij’ die mist, maar daar kwam ik later pas achter. Toen ik wegging wist ik niet eens dat het naast koud ook heel mistig was. Ik hoopte eigenlijk…

Bloemenvelden

Steeds vaker zie ik prachtige bloemenvelden in de omgeving. Vorige week liep ik ergens waar het ver van de weg af lag en waar volgens mij alleen de eigenaren van het veld echt mooi op konden kijken (tja, geef ze eens ongelijk!), maar soms liggen ze ook op een plek waar je er vlak langs…

Majestueus

Ik las net een blog dat ik vorig jaar rond deze tijd schreef met daarin twee foto’s van mooie bomen die in het Kalheupinkpark (ook wel ‘Engelse Tuin’) staan, waar ik regelmatig doorheen loop. Vorige week liep ik er weer langs en zoals elk jaar weer was de schoonheid verblindend. Vooral de Japanse Notenboom, de…

Ander perspectief

Vorige week vond ik per toeval een mooi blog van Vera Wandelt met allerlei wandelverhalen en prachtige foto’s. Daarop staat ook een wandelverhaal over de omgeving waar ik woon. Anders kijken Ook dat verhaal is versierd met vele mooie foto’s. Wat bijzonder als je zó naar je omgeving kunt kijken en al die schoonheid die…

De boom

Een paar honderd meter van ons huis is het Kalheupinkpark. Een Engelse Tuin, gelegen tegen een heuvel, met een vijver en een aantal zeer fraaie bomen erin, waar ik regelmatig doorheen loop tijdens het wandelen of hardlopen. Er staat ook een hele typische boom: een Oosterse Plataan, waar ik het afgelopen jaar sinds de winter…

Verblindend

Vanochtend heb ik een geweldig mooie route hardgelopen. De omgeving waar wij wonen is sowieso al schitterend mooi, maar in de lente is het soms echt oogverblindend. Zoals vanmorgen dus. Ik had een route van ongeveer 12 kilometer uitgestippeld zonder al te veel modderige paden, want het heeft de afgelopen dagen best veel geregend. Gelukkig…

Een wandeling vol verrassingen

Een paar dagen geleden ging ik aan het eind van de werkdag even lekker wandelen. Normaal zou ik gaan hardlopen die dag, maar het was al laat en ik had er ook even he-le-maal geen zin in. Dus werd het een wandeling. En die was zeker de moeite waard. Onderweg kwam ik langs een weiland…

Mammoetboom

Eens in de zoveel tijd maak ik een extra ’slinger’ aan mijn hardlooprondje (die overigens vrijwel nooit twee weken achter elkaar hetzelfde is), en dan loop ik door het Arboretum bij De Lutte.

Ik had er nooit bij stilgestaan dat het goed te doen was om hier hardlopend te komen vanuit ons huis, totdat ik een keer meeliep met een groep die daar tot mijn verbazing ‘gewoon even’ langs ging. Sindsdien loop ik er af en toe ook zelf naartoe. 

Ik kende het al wel. Als kind ben ik hier namelijk al eens geweest met een activiteit vanuit school. Het enige dat ik me daar nog van kan herinneren is de gigantische mammoetboom met zijn zachte, harige, roodbruine schors.  Het heeft een tijdje geduurd voordat ik die terug had gevonden in het park. Dat was wel even kippenvel. Ik was niet eens echt op zoek, maar ineens stond hij daar.

Nu loop ik er altijd even langs als ik weer door het Arboretum loop. Even de hand op de schors en even weer omhoog kijken…

Aandacht

Opnieuw één van mijn favoriete plekken in onze omgeving. Deze keer het Rotboerpad, en dan wel een specifiek deel ervan. Ik weet niet wat ermee is, maar ik vind het elke keer weer bijzonder om hier te lopen. Nog nooit ben ik hier gedachtenloos aan voorbijgegaan. Iedere keer als ik hier loop dan heeft het mijn volle aandacht. 

Ik denk dat het ook komt door de manier waarop je er aan komt lopen. De paaltjes en het bochtje trekken gewoon je aandacht. Iedere keer weer.

Steil omhoog

Vorige week plaatste ik al een bericht over één van mijn favoriete plekken. Ik heb me voorgenomen om dat de komende tijd vaker te doen. Terwijl ik wandel of hardloop in onze omgeving kom ik soms op van die magische plekken. Ik heb dan echter lang niet altijd een camera bij me of ik vergeet gewoon om een foto te maken.

De komende tijd wil ik wat foto’s gaan maken van die plaatsen, en delen waarom ik het er zo mooi vind.

Gisteren was het weer tijd voor nieuwe foto’s. Deze keer van het Lossers Voetpad. Dat begint vanuit een woonwijk in Oldenzaal, maar vervolgens loop je heerlijk buitenaf. Het gaat behoorlijk steil omhoog. Een flinke klim, maar het pad zelf maakt het altijd weer de moeite waard.

Daarna nog even via een brug de snelweg over, en dan wordt het heerlijk rustig. Op naar een volgende favoriete plek van mij…

Lossers Voetpad

Back to Top