Een paar dagen geleden ging ik aan het eind van de werkdag even lekker wandelen. Normaal zou ik gaan hardlopen die dag, maar het was al laat en ik had er ook even he-le-maal geen zin in. Dus werd het een wandeling. En die was zeker de moeite waard.
Onderweg kwam ik langs een weiland waar maar liefst drie reeën stonden te grazen. Vorig jaar had ik er ook al eens twee op die plek gezien. Destijds dacht ik dat ik ze daar wel vaker zou zien. Geen idee hoe ik daarbij kwam. Alsof dat ‘hun’ weiland was. Ik heb toen dus geen foto’s genomen, en daarna heb ik ze langer dan een jaar niet meer gezien, terwijl ik er regelmatig langs kom.
Deze keer zag ik ze al van veraf en wist ik niet hoe snel ik dichterbij moest komen. Maar uiteraard zonder al te veel lawaai te maken, zodat ze niet zouden schrikken.
Het lukte. Ze bleven rustig staan grazen en ik heb heel wat foto’s kunnen maken. Helaas was het lastig om ze echt goed in beeld te krijgen. Uiteindelijk heb ik er maar een filmpje van gemaakt. De derde staat wat verstopt in het midden:
Toen ik uiteindelijk verder liep (de reeën stonden er nog steeds) zag ik ineens iets vreemds in het weiland aan de andere kant: twee eenden. Er is wel water in de buurt, maar daar in het weiland had ik ze toch echt niet verwacht. Het was ook best een grappig gezicht hoe één van de eenden met de kop boven het hoge gras uitstak:
Op de terugweg liep ik door een parkje met een vrij karakteristieke boom. Helemaal kaal nog terwijl sommige bomen alweer vol bloesems zitten. Zo kaal dat je je bijna afvraagt of hij nog wel weer groen zal worden. Natuurlijk gaat dat helemaal goedkomen, maar om die reden heb ik hem toch gefotografeerd. Toevallig met een hele mooie lucht erachter van de ondergaande zon.