“What is seen, can’t be unseen… “
Aan die uitspraak moest ik ineens denken toen ik een geweldig nieuw format voor een mijn blog had gezien, en besefte dat ik mijn blog weer eens op de kop ging gooien.
Dat lag nou niet echt in de planning, maar ja, toen ik deze site eenmaal had gezien, liet het me niet meer los. Dan moet het tóch gebeuren.
Nu vraag je je misschien af wat ik zo inspirerend vind aan het best wel kale format, maar als je goed kijkt is het een format voor superkorte blogs, zelfs zonder titel en met de datum er links naast en het type update (status, thought, video, etc).
Zonder titel zelfs? Ja. De eigenaar van de bovenstaande site zegt daar het volgende over:
“In the old days of the internet, it was common to have a blog with updates that did not have titles because there was no such thing as content management systems (like Moveable Type or WordPress) or even services. No such thing as blogging software. Such things were hand coded HTML. There were no “rules” about what a post had to look like or be. The idea that blog posts have titles or have a certain format is relatively new.”
~ Patrick Rhone, Rhoneisms – Site Notes
Het lijkt mij superleuk om dit soort kleine, korte updates te typen. Overigens kun je er ook gewoon normale blogs mee maken. Die afwisseling zie ik wel zitten.
Binnenkort gaat deze site dus op de kop. Daarom heb ik een video gemaakt van een paar plaatjes waarin je ziet hoe mijn blog er op dit moment uitziet:
Wel jammer dat ik nooit eerder even wat afbeeldingen heb gemaakt voordat ik mijn site veranderde. Dat is al verschillende keren gebeurd namelijk. Ik zal binnenkort eens op het internetarchief kijken om te zien wat ik daarvan kan terughalen. (Is dat er dan, een archief van het internet? Jazeker!)
Ik begon ooit met een blog omdat ik anders niet wist waar ik de informatie moest laten die ik interessant vond (Evernote bestond toen nog niet 😉 ). Al was het dus alleen maar voor mezelf. En daarnaast vond ik het mooi meegenomen dat ik anderen gemakkelijk kon verwijzen naar de informatie die ik op mijn blog had gedeeld.
Het is mij nooit goed gelukt om dit ook met grote consistentie vol te houden, zoals sommige andere bloggers die inmiddels een ‘body of work’ hebben van meer dan 10 of 15 jaar.
Je ziet hun ideeën na verloop van tijd groeien en verder vorm krijgen. En daarnaast bouw je natuurlijk een gigantisch archief op waar je altijd weer naar kunt verwijzen, zoals ook David Truss, de schrijver van dit artikel, laat weten.
Ik vind eigenlijk dat iedereen een eigen blog zou moeten hebben. Tenminste vanaf het moment dat je gaat studeren en je echt gaat verdiepen in één of meer onderwerpen; maar het mag wat mij betreft ook eerder.
Op mijn eigen blog vind je blogs vanaf 2007, maar ook daarvoor blogde ik al. Ik ben alleen een keer overgestapt naar een ander platform en heb toen niet mijn eerdere blogs geïmporteerd. Op dat moment vond ik dat te veel werk en later kwam het er niet meer van. Misschien heb ik het bestand nog wel en kan ik het er alsnog in krijgen. Zou wel mooi zijn.
Sinds kort heb ik weer nieuwe inspiratie opgedaan om vaker te bloggen. Nog steeds niet vaak genoeg naar mijn mening, maar het gaat gelukkig weer de goede kant op.