Scanners

Eergisteren schreef ik over Multipotentialites, de term die Emilie Wapnick bedacht voor mensen die een brede interesse hebben en zich niet met één vakgebied bezig kunnen houden. De TED-Talk van Wapnick stamt al uit 2015, maar ik had er echt nog nooit van gehoord. 

Toen ik vervolgens ging googelen op deze term, vond ik al vrij snel de naam Barbara Sher en haar boek Refuse to choose

Sher gebruikt zelf vooral de term ‘Scanners’, maar ook ‘Renaissance people’ of ‘The Universal Man’. Daarmee verwijst zij naar mensen zoals Leonardo da Vinci. En dat legt direct een verschil bloot met de tijd van vroeger en die van nu. Het grootste deel van de geschiedenis werd iemand zeer hoog aangeslagen als hij kennis en vaardigheden had op veel verschillende terreinen. “Vergeet dat niet,” zegt Sher. Scanners kunnen zich in de huidige maatschappij van specialisten nogal eenzaam en onbegrepen voelen. Ze kunnen zelfs het idee hebben dat er iets mis is met hen, omdat ze maar geen keuze kunnen maken. Ook Emilie Wapnick vertelde over dit gevoel in haar TED-talk.

In haar boek ‘Refuse to Choose’ benoemt Barbara Sher verschillende typen scanners, en per type geeft ze tips hoe dergelijke scanners productief kunnen en in welke beroepen ze zich waarschijnlijk fijn zouden voelen. Zij onderscheidt de volgende typen:

  • Cyclical Scanners (kiezen uit een vast aantal onderwerpen die regelmatig terugkeren)
    • Double agents: hoeven vaak maar te kiezen uit twee vakgebieden
    • Sybil scanners: je wordt heen een weer getrokken tussen verschillende vakgebieden, waardoor je vaak totaal niet beweegt. Je hebt daardoor nooit echt bewijs voor al je interesses en wát je ook doet, je hebt altijd het gevoel dat je op een ander gebied nog iets mist.
    • Plate spinners: houden meerdere projecten tegelijkertijd draaiend.
  • Sequential scanners (keren niet terug naar een onderwerp als ze er éénmaal klaar mee zijn)
    • Serial specialists: doet een aantal jaren hetzelfde en beginnen vervolgens aan iets geheel nieuws. 
    • Serial masters: zijn bezig met één onderwerp totdat ze er voldoende over weten en schakelen dan over naar een nieuw onderwerp. 
    • Jack-of-all-trades: Je bent goed in heel veel dingen, maar je bent nergens echt geweldig in. 
    • Wanderers: Iedere week krijg je weer nieuwe inspiratie voor een project en die projecten liggen in zeer uiteenlopende vakgebieden. 
    • Samplers: Je hebt een leuk leven, leuke vrienden, leuke familie, maar het gevoel dat er iets mist, blijft aanwezig. Als je gaat zoeken naar wat dat kan zijn, lijken veel dingen leuk, maar niets is echt interessant.
    • High speed indecisive: Je begint heel vaak met nieuwe dingen en stopt ook net zo snel weer, wat ervoor zorgt dat je je een mislukkeling voelt. Alles is interessant. Je kunt volledig opgaan in één ding en je plotseling afvragen wat je verder nog zou kunnen doen. 

Ik vind het nog best lastig om te bepalen welk type ik precies ben, ook al geeft Sher in haar boek per type een vrij gedetailleerde beschrijving. Zelfs kiezen tussen Cyclical scanners en Sequential scanners valt nog niet mee. Ik heb een vast aantal terugkerende onderwerpen, maar aan de andere kant ook heel veel andere dingen die ik interessant vind, waarbij de lijst eindeloos lijkt. 

Ik ga er nóg maar eens mee aan de slag. 

 

One comment

  1. In zijn blog bespreekt Derek Sivers twee interessante onderwerpen: een daily diary, wat ook wel een journal wordt genoemd, en een topic journal. Over het eerste zegt hij:

    You can’t trust distant memories, but you can trust your daily diary. It’s the best indicator to your future self (and maybe descendants) of what was really going on in your life at this time.

    Zelf heb ik ook al meerdere pogingen gedaan om een dagelijks journal bij te houden, maar het lukt nog niet om dat vol te houden. Ik heb nog niet een moment gevonden waarop ik het consequent blijf doen. Telkens stop ik er na een paar weken weer mee.
    Het meest interessante vind ik echter het tweede onderwerp van dit blog: een topic journal.
    In het boek Refuse to Choose van Barbara Sher deed ik al het idee op om een ‘interest-index’ te maken voor elk onderwerp dat mij regelmatig bezighoudt. Deze tip past bij sommige scanners die vaak bezig zijn met verschillende onderwerpen, maar wel met een redelijk vaste set van onderwerpen. Met andere woorden: de onderwerpen wisselen elkaar af, maar keren wel regelmatig terug. Door per onderwerp een index bij te houden met de informatie die je hebt gelezen, krijg je een vorm van voortschrijdend inzicht in plaats van dat je telkens opnieuw dezelfde dingen bedenkt.
    Ik ben nog bezig om dit in te richten in Evernote. Ik heb een notitieboek aangemaakt genaamd INTEREST-INDEXES met daarin per onderwerp een notitie. Die notities bevatten nu nog vooral aantekeningen van boeken en cursussen, en slechts een enkel los onderwerp waarin ik wat gedachten of stukjes informatie ben gaan verzamelen.
    Wat ik echter nog niet echt deed was het verzamelen van gedachten en inzichten per onderwerp. Dat idee kreeg ik door dit blog van Derek Sivers. Hij noemt het geen interest-index, maar een topic journal en heeft het over Thoughts on…[een onderwerp]. Hij beschrijft dit als volgt:

    There are certain subjects in your life you think about a lot. People, places, hobbies, health, plans, finances.
    For each subject that you might have ongoing thoughts about, start a separate “Thoughts On” journal. Whenever you have some thoughts on this subject, open up that file, write today’s date, then start writing.

    Mooi! Je gedachten over een onderwerp opschrijven en deze telkens weer verder aanvullen.
    Dit sluit ook aan bij een probleem dat ik eerder al constateerde (laatste alinea), namelijk dat als je tijdens een leerproces alleen maar verder en verder leest over een onderwerp, zonder je eigen leerproces vast te leggen, je nauwelijks nog kunt achterhalen welke ‘tussenstappen’ je hebt gemaakt in je leerproces. Dat is erg onhandig als je je kennis over dat onderwerp wilt delen.
    Overigens is het verzamelen van inzichten via topic journals niet voldoende om echt iets te leren. Uiteindelijk moeten nieuwe inzichten ertoe leiden dat je dingen ook anders gaat doen en daarvoor is actie nodig. Als ‘bewijs’ van je leerproces én om te bepalen in hoeverre je nieuwste inzichten werken.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Back to Top