Vanochtend voor ‘t eerst weer gelopen sinds ik vorige week ziek ben geweest. Het leek alleen op een flinke verkoudheid, maar ik voelde me echt zwaar beroerd en liep te rillen van de koorts. Dinsdags weer aan het werk gegaan (omdat het moest van mezelf) en woensdags toen ik vrij was een stukje gewandeld, maar dat viel eigenlijk zo tegen dat ik donderdags nog niet weer ben gaan sporten. Blijkbaar had het er toch ff goed ingehakt en dan ben ik liever even heel voorzichtig. Ik heb namelijk een keer een collega meegemaakt die ernstige gevolgen heeft ondervonden van het feit dat hij te snel weer voluit was gaan sporten. Dan maar een keertje extra overslaan.
Maar vanmorgen was het dus weer zover. Ik had er ontzettend veel zin in ondanks dat ik wist dat het meestal heel moeilijk gaat zo’n eerste keer nadat je ziek bent geweest. Toch had ik een redelijk heuvelachtig rondje van zo’n 8 km gepland, met aan het begin redelijke en aan het eind een flinke heuvel. Wel met een paar kilometer ertussen waarin ik kon herstellen. Echter, na de eerste heuvel liep de weg nog steeds dusdanig omhoog dat het herstel niet echt lekker ging en toen begon ik op te zien tegen de tweede heuvel. Ik besloot om langs de doorgaande straat te blijven lopen in plaats van richting de tweede heuvel te gaan. 8 km is alweer een redelijke afstand, dus wilde ik het niet te zwaar maken. De doorgaande straat loop ook door een behoorlijk glooiend gebied, dus dat was wat mij betreft uitdaging genoeg. Hierdoor kon ik de rest van de afstand redelijk ontspannen uitlopen en heb ik er wel weer vertrouwen in dat ik komende week weer een wat langere duurloop kan doen.