Toen ik vanochtend uit het raam keek en het ietwat onstuimige weer bekeek zonk de moed me enigszins in de schoenen. Gelukkig leek het op Buienradar allemaal mee te vallen, maar qua wind wist ik niet wat ik kon verwachten. Nog even vroeg ik mij af of ik niet ‘s middags zou gaan, omdat het weer dan volgens de voorspellingen wat rustiger zou zijn. Maar nee, ik had nu zin om te gaan lopen. Weer of geen weer. Ik had wel een mooie ronde van een kleine 15 km in gedachten en er waren verschillende ‘shortcuts’ mogelijk voor als het allemaal niet zo lekker zou gaan. Dus hup de deur uit!
Van de wind had ik in het eerste gedeelte weinig last en tijdens het lopen kon ik zelfs moeilijk bepalen waar hij nou echt vandaan kwam. Dus heb ik me maar geconcentreerd op de route en de fantastische omgeving. Want niet alleen het weer is herfstachtig, maar ook de natuur buiten. En dat betekent dat de bomen allerlei verschillende kleuren tonen, wat af en toe echt een spectaculair beeld geeft. Je komt een bocht om en ineens is alles fel geel en oranje om je heen! Met daarbij de geur van dennenaalden. Mmmmm….
Ondertussen gaat het lopen heerlijk en nog steeds lijkt de wind zich overal om mij heen te begeven, behalve op mijn pad.
Een keuze: Even flink klimmen en via een waarschijnlijk wat modderig paadje weer terugkomen bij de weg, of iets omlopen over de verharde weg, zonder het ‘genot’ van de gemene klim tussendoor… Ha! Niet zo moeilijk! Klimmen!!!
Aha! Hier was de wind dus. Ok. Klimmen en wind tegen. Ach ja, ik ben nu toch bezig…
Het klimmetje gaat gemakkelijker dan ik had verwacht en daarna weer heerlijk afdalen over een paadje waarbij ik gelukkig nog lang niet tot mijn enkels in wegzak.
Na zo’n 8 km steek ik de straat weer over en heb ik nog iets meer dan 6 kilometer voor de boeg. Mwah.. dat moet wel gaan lukken. Het gaat vrij gemakkelijk vandaag. En de wind houdt zich weer eens bezig met vanalles rondom mij heen, maar absoluut niet met mij. Vreemd, toch straks eens kijken uit welke richting hij nou echt kwam.
Bijna thuis.
Omdat het zo lekker ging ‘beloon’ ik mijzelf nog met een extra heuveltje en terwijl ik die op loop begint het te motregenen. Nou, mij hoor je niet klagen. Als ik er bovenop ben, merk ik dat het iets harder is gaan regenen. Ach ja, bijna thuis.
In de laatste 500 meter regent het zo hard dat ik volledig doorweekt thuiskom en door de voordeur naar binnen ga, in plaats van achterom, waardoor ik door de woonkamer zou moeten. Mijn jasje hang ik aan de voordeur om uit te druppelen, schoenen op de deurmat, handdoek door mijn haar om te voorkomen dat de hele woonkamer nat wordt. Heerlijk dat herfstweer!!