Gisteravond heeft het vrijwel de hele avond gesneeuwd hier, dus vanochtend lag er een dik pak sneeuw buiten. Nou, dacht ik, beter dan dat glibber-en-glij-circus van de afgelopen week. Verse sneeuw loopt beter dan die ijsbaan die overblijft nadat ontdooide sneeuw weer is aangevroren.
Vol goede moed stapte ik vanochtend dus uit bed, op naar een mooie lange route in de verse sneeuw.
Vlak voordat ik wegging zag ik echter nóg iets verschijnen buiten… de zon! En wat je dán krijgt in de sneeuw zijn echt prachtige plaatjes. Ik besloot dus mijn telefoon mee te nemen en een iets andere route te lopen, zodat ik eerst langs een paar mooie uitzichten zou komen. Daarna zou ik wel zien hoe lang ik nog zou lopen.
De eerste paar foto’s heb ik via Evernote genomen en direct daarin opgeslagen. Ik dacht echter dat de kwaliteit van die foto’s minder zou zijn dan de foto’s die ik direct met de camera zou nemen. De laatste 2 foto’s nam ik dus gewoon via de camera. Zie hier het resultaat:
Zonde dus, ik had beter met Evernote kunnen blijven werken. Jammer dat je het niet zo terugziet op de foto’s, maar het was wel heel errug mooi.
Maar ook loodzwaar. Er lag eigenlijk teveel sneeuw. Met name op de stukken waar geen auto’s komen was het echt ‘ploegen’ door de sneeuw. En meestal moest ik dan ook nog eens bergop. Na zo’n 8,5 km (met af en toe stil staan om foto’s te nemen) vond ik het mooi geweest. Het is een redelijke aanslag op je enkels en aangezien mijn shin-splint zich nog netjes koest had gehouden, besloot ik hem maar niet verder uit te dagen.
Komende week beginnen de trainingen weer en volgend weekend alweer de eerste Woolderesloop. Als de sneeuw dan weg is doe ik misschien wel mee 🙂
Tjee wat een mooie foto’s. Ongekend talent???
Deze schoonheid kan zelfs een leek als ik niet verprutsen…
Hoewel het in het echt natuurlijk nog veel mooier was!