Sporen…

Ja hoor, het heeft weeeeeer gesneeuwd. Betekent wel dat je gewoon weer fatsoenlijk kunt hardlopen, zonder overal weg te glijden. Ben gelukkig vroeg wakker, en trek erop uit…

De sneeuw is stroef, en… het is nog vroeg…. alles is nog wit, vrijwel ongeschonden wit… slechts één loper is mij voor geweest op dit pad. Hij liep aan de linkerkant. Ik trek mijn eigen spoor en loop rechts, door de dikke, witte sneeuw. Een lang recht pad, alsmaar vooruit, tussen de hoge bomen. Het is prachtig. Alle takken zijn wit besneeuwd.

De loper kruist mijn pad. Hé daar liep ik! Maak je eigen spoor! Ksss….! Ik ga naar links, maar daar loopt het inderdaad niet lekker. De loper had groot gelijk. Ik ga weer naar rechts en volg de voetstappen voor me in de sneeuw. Dan maar samen…

Op het volgende pad raak ik de loper kwijt; er zijn meer sporen. Ik besluit een route te lopen die ik vanaf deze kant nog nooit heb gedaan, en kom weer op een pad met weinig sporen: Een loper links, een man met hond rechts, en ik loop ertussen in. Ik tuur naar het einde van het pad. In twee vloeiend symmetrische lijnen gaat het ene spoor linksaf en de man met hond rechts, net als ik. Geweldig hoe dat eruit ziet.

Het is stil, het is wit, maar het is niet echt koud. Het is heerlijk om te lopen. Traditiegetrouw als ik ben met nieuwe routes loop ik natuurlijk nog een keer verkeerd. Na een aantal twijfelachtige bochten en een pad dat niet terug naar de weg, maar plotseling dood loopt, keer ik om en volg ik mijn eigen spoor weer terug. Grrrr! Eigenwijs…..Nou ja, dan maar iets langer genieten van al dit moois! In de verte zie ik een man lopen….met een hond…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Back to Top