Elton John in Ahoy

Het was echt super gisteravond in Ahoy. We waren bij een concert van Elton John: The Red Piano. Ik had nooit verwacht dat hij zoveel nummers zou spelen die ik ook echt geweldig vind. Het leek wel alsof hij mijn lijstje met verzoeknummers had gezien ofzo 🙂
Hij begon met Bennie and the Jets. Dit was echt een totale verrassing.

Ik vind dit een geweldig nummer omdat het zo’n heerlijk strak ritme heeft en op de een of andere manier toch heerlijk funky klinkt. Ooit heb ik hem in MTV unplugged hiermee een geweldige improvisatie zien geven waarbij hij zelfs grotendeels stond te spelen. (edit 2023-01: Pas onlangs heb ik hiervan een video gevonden op YouTube)

Gisteravond improviseerde hij er ook lustig op los en om zoiets live te zien gebeuren is echt geweldig. Vooral als ze de camera vol op zijn handen achter de piano zetten, zodat ze op het grote scherm zichtbaar waren. Pfff… zoals hij speelt, lijkt het zoooo simpel…
De mensen naast mij stonden me glazig aan te kijken, dat ik zo uit m’n dak kon gaan bij dit nummer. Ha ha, their loss.. Zij gingen pas ergens aan het eind uit hun dak bij I’m still standing (ahum…)

Na Bennie & The Jets kwamen Philadelphia Freedom en Believe. Dit zijn twee nummers waar ik wat minder mee heb. Daarna kwam Daniel. Op zich vind ik dacht niet echt een topnummer, maar hij droeg het op aan alle journalisten die in oorlogsgebieden hun leven in de waagschaal stellen om ons van nieuws te voorzien, en aan één journalist in het bijzonder (die heette dus Daniel). Dan krijgt zo’n liedje dus ineens een hele andere lading.

En toen kwam wat mij betreft het hoogtepunt van de avond: Rocket Man. Ook dit is overigens geen favoriet nummer van mij, maar deze uitvoering was echt super speciaal. Het nummer zelf duurt een minuut of vijf, maar daarna hebben ze er nog wel vijf minuten improvisatie achter aan geplakt. En die spet-ter-de werkelijk! Dat zag je echt aan alles. De gitarist stond met een giga-grijns op het podium, gooide zijn borst en gitaar vooruit en zette het op een spelen. Tegen Elton John, die hem terplekke uitdaagde. De drummer aanschouwde het spektakel (ook met een glimlach van oor tot oor). Dit is dus wat er gebeurt als er ECHT geïmproviseerd wordt. Ik weet dat zoiets niet iedere avond lukt. Je hebt een aantal vaste patronen in zo’n improvisatie waarop je terug kunt vallen, maar of het echt lekker loopt? Dat verschilt per avond. Maar vanavond ging het dus waanzinnig! Wat een energie! Echt geweldig om daar bij te mogen zijn. Na het nummer kreeg hij een geweldige ovatie, die hij (terecht) ruimschoots in ontvangst nam. Heerlijk!

En daarna besloot hij door te gaan met ‘I guess that’s why they call it the blues’ . Och wat vervelend… die stond ook op mijn lijstje 🙂
Het viel mij trouwens echt ontzettend mee hoe zijn stem klonk, gezien zijn levensstijl en het feit dat hij inmiddels al 62 is, en hij blijkbaar in de privésfeer ook een aantal zware weken achter de rug had in verband met een aantal sterfgevallen.
Maar bij ‘Someone saved my life tonight’ kon je toch wel horen dat hij aan zijn maximum zat qua bereik. Dat ging aan het begin van het nummer een paar keer minder goed, maar zoals gezegd viel het mij allemaal echt wel 200% mee, en kon ik hem dit vergeven.
En daarna ging hij vrolijk door met een ander nummer dat qua bereik toch ook niet misselijk is, namelijk ‘Goodbye yellowbrick road’ (ook van mijn lijstje…), opgedragen aan een Nederlandse fotograaf met wie hij veel heeft samengewerkt en die ook in de zaal zou zitten die avond.

Daarna ging hij Nikita zingen. Had van mij niet gehoeven, hoewel zo’n versie met alleen piano (die ‘strings’ hadden eruit gemogen). Ik kreeg ook een beetje het gevoel dat het voor hem een verplicht nummer was. Maar ja, er zullen wel mensen zijn die daarvoor komen…

Daarna werd het weer beter: Tiny Dancer. Ook zo’n heerlijk nummer, met een paar geweldige akkoordlijnen erin. Don’t let the sun go down on me droeg hij op aan een van de vrienden die hij in de afgelopen paar weken was verloren. Gek, maar bij dit nummer kon ik me niet aan de gedachte onttrekken dat daar ineens George Michael erbij zou staan 🙂 helaas…
Vervolgens ging het ‘depri’-stuk nog even door met ‘sorry seems to be the hardest word’ en ‘Candle in the wind’.

Maar daarna werd het weer spektakel. Er werden grote rode en witte ballonnen losgelaten in de zaal en tijdens het spelen van ‘Pinball Wizard’ werd het een sport voor het publiek vooraan om de ballonnen zo dicht mogelijk bij Elton en de rode piano te krijgen, zodat Sir Elton ze hoogst persoonlijk terug kon slaan. Ook de gitarist ging zich nog even met dit spelletje bemoeien.

De laatste nummers weet ik niet meer precies (zie laatste alinea).  Hij heeft in elk geval The bitch is back, en, zoals ik al eerder vermeldde ‘I’m still standing’ nog gespeeld. Oh ja en ook nog ‘Saturday nights allright for fightin’. Dat was helemaal gaaf. Toen mochten er allemaal mensen die vooraan stonden, op het podium komen en om de piano komen staan. Het ‘daar-had-ik-ook-wel-willen-staan’ gevoel bekroop me…Wow…Toch even proberen aan te raken, lijkt me. Maar ach, mijn avond was toch al top.

Hij eindigde met Your song. Tja, die hoort er nou eenmaal bij. Zoals ik al zei, mijn avond kon al niet meer kapot. Zeker niet toen het ook nog eens lukte om een van de 1000 CD’s te bemachtigen die na afloop van de show werden verkocht met daarop: De show van die avond!
Want je vraagt je namelijk misschien af hoe het komt dat ik nog exact de volgorde weet van de liedjes zoals ze gespeeld zijn (behalve het laatste deel dan). Nou, ik werd daarbij nogal geholpen door die CD’s :-))

Alleen nu blijkt dat CD 3 nog leeg is, en nú snap ik ook waarom ik er een kaartje bij heb gekregen waarop een download-instructie staat…

En de code waar op dat kaartje naar wordt verwezen, die blijkt onder CD nummer 3 te zitten in de CD-hoes. Aha! CD 3 was dus gewoon nog niet klaar (logisch!) … Ze hebben de CD er leeg bij gedaan, zodat hij mooi bij de hoes enzo past, maar je moet het dus zelf nog ff downloaden en branden. Slim! Helaas zijn de files vanavond nog niet beschikbaar… of er gaat iets mis met mijn code. Morgen maar even opnieuw proberen…

Anyway, het concert was super en ik (sceptisch natuurlijk) kon horen dat de CD’s echt de opnames van gisteravond waren. Helemaal top dus!