De afgelopen maanden heb ik heel rustig aan mijn training weer opgebouwd ter voorbereiding van de 10 km van de Huttenkloasloop van morgen. Twee zeer uitdagende rondjes van 5 km met stukjes heuvelop en heuvelaf, met een ‘kill-hill’ erin, die dus 2 keer beklommen moet worden. De laatste paar weken ging het zo goed, dat ik een keer per week weer meetrainde met de ‘gevorderden’ van onze loopgroep. Met duurlopen van 13 km, en per ongeluk een keer 15, allemaal in de mooie heuvelachtige omgeving waar wij nu wonen (die ‘kill-hill’ van morgen zat er natuurlijk ook regelmatig in) en afgelopen zondag heb ik de volledige route getraind, dus 2 keer heuvelop. Zeker die tweede keer was het echt zwaar… Maar, toen wist ik het wel zeker: ik was er helemaal klaar voor om die 10 km te gaan lopen. De komende week rustig aan, vroeg naar bed, niet te veel meer trainen…
En vooral niet…ziek worden!! Ja hoor! Dat heb ik weer. Sinds afgelopen maandag loop ik te sniffen. Normaal gesproken lig ik dan na dag 2 in bed, maar dat gebeurde dus niet. Het zet maar niet echt door, maar het wordt ook niet beter. Grrr….
Gisteravond toch maar geprobeerd om te gaan hardlopen. Aangezien ze zeggen dat zolang je alleen last hebt ‘boven je schouders’, dus geen spierpijn of koorts, is het alleen een verkoudheid en kun je in principe gaan lopen. De hele week heb ik mezelf toch maar gedwongen om rustig thuis te blijven, maar gisteravond hield ik het niet meer uit en ging ik kijken of de frisse buitenlucht en een rustige training mij misschien goed zou doen.
Het lopen ging best aardig. Natuurlijk voelde ik me niet fit, maar ik had wel snelheid en ik kon het goed volhouden. Maar ja, het was maar een rustige training. Hoe zou het gaan als ik a.s. zondag voluit moet?
Na de training voelde ik me niet best. Warme douche en vroeg naar bed. Vanochtend was het nog steeds niet veel beter en ik begon flink te balen. Ik zag het al helemaal voor me dat ik moest toekijken terwijl iedereen voor ons huis langs kwam, waarschijnlijk met hoogst verbaasde gezichten over het feit dat ik daar stond en niet mee liep.
Het is niet dat ik denk dat ik niet over de streep kom morgen. Ik bedoel, het zal niet m’n beste tijd worden en echt lekker lopen zal er ook wel niet in zitten, maar ik zit meer met de mogelijke gevolgen…
Want als ik me er alleen maar slechter door zou voelen, terwijl ik volgende week ook nog eens een hele drukke week op het werk heb, dan zit ik niet alleen morgen te balen, maar volgende week ook nog eens… Een wat als ik toch een griepje heb? Hoe gevaarlijk is het dan om toch te lopen? Dan ben ik op langere termijn misschien nog veel verder van huis.
Ik begin het somber in te zien.
Ik nam me voor om vanmiddag niet al te veel meer uit te spoken thuis en vanaf een uurtje of twee ben ik lekker op de bank gaan liggen slapen, lezen en tv-kijken. En toen begon ik me ineens, geheel tegen de verwachting in, een stuk beter te voelen…
Zou het dan toch??
Ik ben benieuwd…
