Ja ja, vandaag vond ik dat ik er ook aan moest geloven!! Dus heb ik mijn schaatsen van zolder gehaald en tot mijn verrassing geconstateerd dat deze nog in perfecte staat verkeren, tenminste, nadat ze zouden zijn geslepen. Gelukkig hebben we nog een echte smid in ons dorp en aangezien het hele dorp al een week op de schaatsen staat, hadden ze daar wel even tijd om mijn schaatsen vandaag nog te slijpen.
Dus, rond een uur of vier vanmiddag begaf ik mij, in dubbele laag kleding, met schaatsen, richting de ijsbaan. De plek waar ongeveer het hele dorp te vinden was. Druk zeg!
Nou, ijzertjes onder, en dan over de matten heen richting het ijs.
Gelukkig is ijs lang niet zo glad als je zou denken. Eigenlijk had ik verwacht dat ik volledig onderuit zou gaan bij mijn eerste stappen op het ijs, maar dat viel gelukkig mee. Ik kwam niet eens vooruit!! Jeminee hoe ging dit ook alweer??
Nou, heel voorzichtig dan maar, beetje glijden. Pff… op links lukt het wel, maar op rechts kan ik niet lang blijven staan. Mijn enkel zwikt steeds als ik er eventjes op sta. Na een beetje langs de rand te hebben geprutteld begeef ik mij naar het midden van de baan, zorgvuldig oplettend dat ik de buitenbaan oversteek op het moment dat er geen doorgewinterde klapschaatsers langskomen. Ik denk dat er voor mij geen baantjes in zitten vandaag. Eerst maar eens kijken of ik heel in de binnenbaan kom.
Na nog wat gekrabbel kan ik af een toe een stukje redelijk schaatsen, maar het volgende moment sta ik weer continu te wiebelen. Het lukt niet om stabiel op die dingen te blijven staan. Ik kijk rond of ik nog lotgenoten kan vinden, maar nee hoor, iedereen schaatst er lustig op los…
Na drie kwartier ploeteren beginnen mijn enkels vervelend pijn te doen en voel ik dat er vandaag echt niet meer in zit. Ik ben wel blij dat ik het geprobeerd heb, maar mocht die elfstedentocht er komen dan kijk ik hem wel voor de TV…
