Pfff.. Ik word hier zo langzamerhand gek van. Vrijwel ieder klein foutje dat ik maak bij de verzorging van mijn blessure wordt genadeloos afgestraft. Vrijdags voor de Snertloop van 7 december ben ik vergeten te koelen nadat ik een kleine 5 km had gelopen. Tijdens de Snertloop had ik nog nergens last van, maar na afloop tijdens het uitlopen voelde ik mijn schenen weer opspelen. ‘s maandags dus een rustig rondje geprobeerd, maar na 4 km hield ik het voor gezien. ‘s woensdags was ik pas laat thuis en heb ik dus niet gelopen (kwam eigenlijk wel goed uit die extra rust) en vrijdags heb ik het weer geprobeerd bij de loopgroep. Gelukkig begonnen we gezamenlijk met de beginnersgroep aan de warmingup. Daarna ben ik maar bij de beginnersgroep gebleven, beetje lopen, wandelen, twee keer versnellen, en na een klein uurtje hardlopen voelde ik dat het absoluut nog niet goed zat.
Pas geleden sprak ik iemand die ook al jaren met deze blessure loopt, en hij gaf aan dat hij nu eindelijk een oplossing had gevonden: zogenaamde compressie-kousen. Je ziet ze inderdaad vaker bij hardlopers de laatste tijd. Van die lange kousen, net als bij voetballers, tot net onder de knie.
Theoretisch leek het me wel wat. Het lijkt wel een beetje op het tapen, wat ik ook al eens heb geprobeerd. Als ik tijdens het lopen de bewuste pees meer kan ontlasten, dan krijgt hij tijd om te herstellen.
Gisteravond heb ik het uitgeprobeerd. De eerste vier kilometers gingen geweldig, maar tijdens de laatste kilometer verkrampte de spier toch weer. Misschien had ik toen direct moeten gaan wandelen, maar daar ben ik nou eenmaal veel te eigenwijs voor…. zucht….
Nu moet ik misschien maar eens een weekje niets doen of zelfs langer. Spinnen in plaats van lopen. Echt zonde. Het ging net weer zo goed.