Oh ja: gisteren maar weer eens naar de podotherapeut geweest.
12 juni waren m’n zooltjes klaar voor in mijn hardloopschoenen en sindsdien heb ik er een paar keer op proberen te lopen. Nou, dat was niet echt een succes. Direct bij het aantrekken voelde het al helemaal verkeerd. Een vreemde hobbel onder mijn voeten (vooral links), die er vervelend tegen aan drukt tijdens het lopen (in huis!! dus nog niet eens buiten wandelen, laat staan hardlopen).
Van anderen hoorde ik dat zooltjes altijd direct in één keer goed zaten. Dus ik vertrouwde het voor geen centimeter dat mijn zooltjes goed waren. Afspraak gemaakt dus. En wat blijkt?
“Tja, bij de meeste mensen zit het direct goed, maar sommige mensen die hebben wat meer tijd nodig om aan de zooltjes te wennen.” Heb ik weer…
Ik legde nog maar eens uit hoe het allemaal aanvoelt, maar ze bleef bij haar standpunt. Volledig overtuigd van het feit dat die zooltjes wel goed zijn. Ze heeft er wel twee hele kleine aanpassingen aan gemaakt, maar meer ook niet. ‘Dan is het effect van de zooltjes verdwenen’.
Dus nu zitten ze een heeeeeel klein beetje beter, en wordt het dus een kwestie van heel lang wennen aan die dingen.
Gelukkig heb ik momenteel geen last van mijn shin-splint of kuiten oid, dus kan ik wel op de normale zooltjes van mijn loopschoenen hardlopen, totdat ik genoeg gewend ben aan de nieuwe.