Donderdag 15 mei 2008, 19.00 uur.
pfff… het wordt er niet beter op. De fysio heeft zelf eerst gekeken naar mijn kuit, met behulp van echo-apparatuur. Op zich wel leuk, want ik kon mooi meekijken op een monitor naar hoe het spierweefsel er in mijn kuit uit ziet. Wat een stuk minder leuk was, waren de donkere vlekjes die te zien waren: Geen scheurtjes volgens de fysiotherapeut, maar er was volgens hem niet veel voor nodig om het toch te laten scheuren. Niet lopen dus a.s. zondag, dat was zijn advies waarmee ik vanavond naar huis ging.
Toch enigzins verrast door deze uitkomst belde ik nog eens met mijn vader. Nadat hij had overlegd met een fysiotherapeut met wie hij zelf vaak samenwerkt, waren ze tot de conclusie gekomen dat het een poging waard was om morgen toch eens 3 km op wedstrijdtempo te proberen te lopen. Het zou kunnen dat je met deze ‘actie’ (doorbloeding) ervoor zorgt dat het probleem juist wordt opgelost. En ik elk geval weet je dan hoe het voelt.
Ok, dat klinkt beter (want NATUURLIJK wil ik horen dat ik mag lopen…)
