Woensdag 6 mei 2008, 19:35 uur.
Intervaltraining (3 x 800-600-200 m, in resp. 4:02, 2:55 en 0:55, 
159)
Vanavond geen groepstraining, want er is een bijeenkomst op het stadhuis over ons bouwplan. Als ik daar op tijd zou willen zijn, zou ik na drie kwartier af moeten haken en hard doorhollen naar het stadhuis, en daar dan maar de blikken over ongepaste kledij en zweetlucht moeten negeren….
Dus heb ik voor mezelf getraind vanavond. Daar had ik toch al zin in, want ik had zo’n vermoeden dat de groep met dit mooie weer gewoon een rondje zou gaan lopen, terwijl ik nog even een laatste snelheidstraining wil doen voor volgende week zondag. Want dan ga ik meedoen aan de Marikenloop in Nijmegen !!
Gisteravond werd er nog bijna roet in het eten gegooid: Ik stootte de bovenkant mijn blote voet keihard tegen de punt van een kast. Die punt is zo’n 6 cm boven de grond, vandaar dat de punt een flinke rood/blauwe plek creëerde op de bovenkant van mijn voet. Aangezien ik net mijn scheenbeen wilde koelen, had ik het ijs dus al klaarliggen, en zodra de eerste pijn een klein beetje gezakt was, drukte ik direct de ijspakking er maar op. Maar later toen ik naar bed wilde gaan kon ik er bijna niet op lopen… Nee toch? Straks is hij gebroken ofzo…
Vanochtend zag het er gelukkig al wat beter uit. Hoewel het nog wel pijn deed, had ik niet het idee dat hij gebroken was. Vanavond voor de zekerheid mijn vader er nog maar even naar laten kijken. Die zei dat het waarschijnlijk zelfs goed was om er op te gaan lopen. Kijk! Dat was nou precies wat ik wou horen!
Dus hup! Snel weer naar huis, hardloopschoenen aan, en alles wat erbij hoort, snel nog even intapen en dan als de wiedeweerga ervandoor, want anders ben ik niet meer op tijd thuis om te douchen en te koelen.
Na 2 km kwam ik erachter dat ik nog niet zo geroutineerd ben in het tapen dat ik dit ook echt snel kan doen, want na 2 km liet alles los, behalve het deel waar mijn sokken overheen zaten. Dus heb ik het maar snel losgewikkeld en vervolgens weer zo vastgeplakt dat het niet boven mijn sokken uitkwam. De vraag was alleen of het nu nog nut had. Maar ik had er in elk geval geen last van bij het lopen.
Nu ik niet met de groep trainde, moest ik zelf een intervaltraining verzinnen. Afgelopen week zag ik op Runningforfitness.org hele leuke schema’s staan , en als je je doeltijd invult, dan rekent hij ook nog uit hoe snel je de intervallen moet lopen.
Uit alle varianten die worden aangeboden kies ik de variant 3 x 800-600-200 meter. Waarbij de snelheid steeds iets hoger wordt: 800 m in 4:02, 600 m in 2:55 en 200 m in 0:55. Na 1 setje 400m rustig joggen.
Tijdens het inlopen bedacht ik me ineens dat ik vergeten was te kijken welke rust ik moest nemen tussen de 800 en 600, en tussen de 600 en 200 meter. Of zou het allemaal achter elkaar moeten? Dat laatste kon ik niet opbrengen, maar langer dan 1 minuut rust heb ik niet genomen. Pech als het niet klopt; minder dan 1 minuut rust tussendoor trek ik echt niet….
De 800 meters waren zwaar, maar de 600 meters die daarna kwamen eigenlijk nog zwaarder. De 200 meters waren lekker om redelijk te sprinten. Al met al was het best een heftige training. Achteraf bleek dat ik zowat 2 minuten mocht pauzeren tussen de intervallen. Ok, als dat het geval is, dan is deze training wel voor herhaling vatbaar. Al was het alleen maar voor het mentale aspect.
Op de terugweg voelde ik ineens mijn schenen weer, en wel op het punt waar de pijn begint (voetbuiger), alsof ik net weer een nieuwe shin-splint heb. Nee toch?? Wandelen is het devies. Natuurlijk probeer ik nog een paar keer eventjes te hardlopen (en ik moet op tijd thuis zijn om te douchen, en ijs is nu ZEKER noodzakelijk…), maar de laatste 2 km naar huis heb ik grotendeels gewandeld. No-way dat deze blessure me weer weken aan de kant zet.
Zonder veel te kunnen koelen moest ik me haasten om op tijd bij de bijeenkomst te komen. De oefening voor mijn kuiten, op de trap, ben ik volledig vergeten. Maar ik was op tijd op het stadhuis om een zeer interessant advies aan te horen over ophogingen, afwateringen, keerwanden, en kwelschermen.