Zaterdag 10 mei 2008, 19:25 uur
14,83 km in 1:31:22 (6:10 min/km, 
164) incl. 5 sprintjes
Auw auw auw! Mijn kuiten doen echt pijn in de eerste kilometers. Vanavond heb ik extra veel aandacht besteed aan het goed vastmaken van de tape (niet te strak, maar wel zodat hij niet los gaat), ik heb daarvoor zelfs nog zo’n 20 minuten met mijn benen omhoog gelegen, maar toch lijken mijn kuiten te exploderen. Na een kilometer ben ik even gaan wandelen, om te bedenken wat ik zou doen, want ook mijn scheenbeen voelde ik weer… Zou ik me voor niets hebben opgetuigd in hardloopkleding met flesjes en al? Ik besloot het nog eens een kilometer aan te zien.
De pijn in mijn scheenbeen verdween, en de pijn in mijn kuiten werd iets minder. Nog maar een kilometer, en nog een en nog een. Eindelijk begon het wat lopen wat aangenamer te worden.
Na zo’n 30 minuten achtereen te hebben gelopen vond ik het tijd om te wandelen. Ik wilde wel redelijk wat kilometers maken, maar in een rustig tempo. En drinken terwijl je hardloopt blijft lastig.
Het tweede deel ging vrij lekker en ik besloot toch de 15 km in plaats van de 13 km ronde te doen, wel met de gedachte om dan nog een keer te wandelen tussendoor. Om te drinken natuurlijk 😉 Het laatste stuk ging absoluut het beste. Met gemak liep ik rond de 5:40 min/km en aan het eind zaten er nog een paar sprintjes in.
Toch vraag ik me af hoe ik dit volgende week ga doen bij de Marikenloop. Met die pijn in mijn kuiten gaan de eerste paar kilometers niet sneller dan 6:15 min/km. De pijn komt waarschijnlijk door de hoeveelheid vocht die nog in mijn kuiten zit als ik begin met hardlopen. Door de tape raakt alles dan toch enigzins bekneld. Maar na een tijdje lopen is het overtollige vocht eruit en verdwijnt dus ook de pijn. Een lange warming-up is dus waarschijnlijk de enige oplossing. Dat ga ik woensdag dan denk ik maar eens proberen, voorafgaand aan de groepstraining.