Ik ben niet bepaald een ‘keukenprinses’. Eten maken moet bij mij niet al te lang duren en het moet ook niet al te veel verschillende ingrediënten bevatten, zoals een snufje van dit, een takje van dat. Gewoon simpel en het liefst alles in de wok.
Maar heel af en toe maak ik een stoofschotel. De eerste keer was toen ik via een vriendin vrij goedkoop aan een aantal kilo biologisch rundvlees kon komen. Daar zat toen ook stoofvlees bij. Dus toen moest ik ‘aan de bak’. Gelukkig was het direct de eerste keer al een succes en was ik niet de enige die het lekker vond.
Gisteren begon het weer te kriebelen toen ik mijn boodschappenlijstje aan het maken was. Ik dacht: “De winter is straks zo weer voorbij, en dit smaakt toch wel het lekkerst in de winter.”
Dus vanmiddag stond ik al vroeg te kokkerellen. Dit keer heb ik een ander recept geprobeerd dan voorheen.
Zo’n stoofschotel moet een paar uur op staan en dus zit je al die tijd in die heerlijke geur. En ondertussen worden de verwachtingen steeds groter. Opnieuw was het niet voor niets. De pan ging weer tot op het laatste draadje leeg.
Eén minpuntje: ik had geen vanillevla in huis. En dat was precies waar we allebei zin in hadden toen de stoofschotel op was. Ik eet nooit vanillevla, maar zelfs IK had zin in vanillevla. Die kan de volgende keer dus bij op het boodschappenlijstje.