 |
Toen ik dit boek las, kwam ik er niet gemakkelijk door. Ik snapte echt niet wat ‘men’ hier nu zo goed aan vond. Vorige week zag ik echter de luisterversie van dit boek bij de bibliotheek staan. Ach… dacht ik, laat ik het nog maar eens een kans geven. Achteraf ben ik wel blij dat ik dat gedaan heb, want het boek is toch wel aardig. Maar ik ken absoluut betere over Afghanistan. (zie De boekhandelaar van Kabul)
Volgens mij hoef ik niemand meer te vertellen waar dit boek over gaat, maar goed dan, in het kort nog even:
Amir en Hassan groeien samen op in de hoofdstad van Afghanistan. Amir en zijn vader horen tot de bevoorrechte bevolkingsgroep en Hassan en zijn vader zijn arme Hazaren, in dienst van Amirs vader. Amirs vader behandelt Hassan echter als zijn eigen zoon. Amir en Hassan zijn vrijwel altijd samen, tenzij er bezoek is, want omgaan met Hazara’s is immers ongepast.
Hassan is grenzeloos loyaal aan Amir, maar dit blijkt niet wederzijds te zijn. Amir weet niet hoe hij dit moet opbrengen. Hij verraadt Hassan zelfs wanneer deze iets vreselijks overkomt.
Na de Russische inval vluchten Amir en zijn vader naar de Verenigde Staten, waar Amir een nieuw bestaan opbouwt, maar Hassan niet kan vergeten. Dan vraagt een vriend van zijn vader hem tijdelijk terug te komen naar Afghanistan, dat inmiddels door de Taliban is bezet, om hem te helpen: “Er is een manier om het goed te maken…”
|